Het begint langzaam op te knappen.

Zo langzamerhand wordt onze flat wat groener. (LOL).
Afgelopen weken had ik veel weggegooid, nu moet het echte werk beginnen, het schilderen waar we zo'n 8-9 jaar geleden aan zouden beginnen.
Dankzij betere geurloze verf, die is echt veel verbeterd, doen de extra longmedicatie natuurlijk ook hun werk. Een jaar geleden had dit niet gekund.
Dit is dus nu de opgeknapte kamer. White-magneetbord staat in de box, en dat maakt een stuk rustiger. Er komt wel een quiltje te hangen. Klein en gezellige vrolijke kleuren. De stoffen en het patroon ligt klaar, ook heb ik twee blokken afgewerkt.

Ik voel me er prettig. Lekker ruim en opgeruimd. Nu zorgen dat het zo blijft. Eén bureau staat voor het raam en kijkt uit op mijn balkon . Dit is het uitzicht Vooral een fantastisch mooi gezicht is de hortensia. Aan de rechterzijkant mijn boom uit het park en en de druivenstruik. Die doet het niet echt goed, er hangt één trosje aan. Ach, krijgt hij alle aandacht en kracht van de plant, hoop ik..... Hier onder de hortensiastruik in zijn geheel. Er zitten minstens 32 bloemen aan en nog en nog een 5 stuks hele kleintjes. Niet slecht voor het balkon .
Het opknappen, verven en ruimen van de flat nekt wel. Loop op het ogenblik elke week bij de fysio. Ergens klopt er iets niet. Drie-vier dagen na de fysio begint het onder mijn schouderbad weer flink op te spelen. Steekt behoorlijk. Ook spierpijn neemt dan steeds meer toe. 's Ochtends heb ik gemiddeld 2 uur nodig om weer lekker te kunnen lopen. Na een uur of drie is het weer mis.

Ja, en als je dan nog hoort: jammer dat ik niet "iets"mankeer, want dan hoef ik niet te werken. Van een ander, jij kan makkelijk een dagje niets doen, want je werkt niet, ik werk wel. Snappen ze niet dat ze ondanks dat toch meer goeie tijd hebben dan ik. Men kan ongestraft een dag lekker op stap, naar beurzen of wat dan ook. Dat zit er voor mij niet echt meer in. Hobby's zijn aardig geminderd, gewoon omdat mijn handen niet willen wat ik wil. Klinkt klagerig, maar dat is het eigenlijk niet. Ik heb een fantastische hond, mijn man help waar hij kan. Meestal moet ik het wel vragen.....maar ook heel vaak niet. Kindlief moppert nooit dat ik niet makkelijk even naar haar toe ga. Hobby's genoeg zelfs. Men kan zich niet indenken dat iemand niet 100% volwaardig is. Men zegt het wel, maar meer ook niet.

Wat een klaagzang. Is niet zo bedoeld, maar ik moet het gewoon even kwijt. Ik geniet van alles, de flat knapt op, en ik zit best goed in mijn vel. Misschien zelfs over een paar maanden een druiventros van eigen balkon . De aardbeien beginnen voorzichtig te kleuren (5 stuks) dus een beschuitje met aardbei zit er ook in. (LOL).

Groetjes Nanda.

Wordt weer eens tijd.

Het wordt weer tijd om mijn blog bij te werken. Maar aangezien ik zo stom was om thuis uit te glijden en op mijn rechterarm tevallen, die nu nog bont en blauw is, was het typen even lastig.
Inmiddels heb ik mijn nieuwe toestel. Maak er prima foto's mee en vooral de macro foto's zijn goed geslaagd. Eindelijk weer goeie foto's kunnen nemen, zondar dat ik perongluk op het verkeerde knopje druk en het toestel uitgaat.(LOL)

Mijn trots op mijn balkon is deze hortensia. Is al een jaar of 4-5 oud en doet het elk jaar weer fantastisch. Ik schat dat er nu zo'n 35 bloemen inzitten. Niet slecht voor een klein stadsbalkonnetje. Dit was een bloem van 1 week geleden:

Nu zien ze er zo uit!! Die kleur is heel speciaal. We hebben al vaak gekeken naar een hortensia met dezelfde kleur, maar het blijkt heel bijzonder te zijn, wel wat er op lijkt, maar zet je ze naast elkaar.......dan is het een wereld van verschil.Op mijn nieuwe toestel zit ook een 10xoptische telelens, natuurlijk ook een digitale, maar die gebruik ik niet, kwaliteit van de foto gaat te ver achteruit.

Dit koolmeesje komt regelmatig bij ons op bezoek voor wat wintervoer, maar deze keer heeft hij haren van Quilke tussen zijn (of haar) pootjes.
Deze kleur is toch prachtig van het viooltje, jammer dat ze inmiddels al uitgebloeid zijn.
Ja, Quilke blijft een bijzondere hond. (LOL). Hier ligt hij te slapen met één van zijn favoriete speeltjes. Dat ding is al heel oud, heeft Nilja, mijn briard, nog mee gespeeld, meer dan 15 jaar geleden. Deze gebruikt hem anders.....

Deze kopstudie heb ik vandaag genomen. Zijn hele karakter komt er in tot uiting.

Deze foto heeft geen uitleg nodig. Ik heb er nog één, daarop is zijn tong niet te zien en kijkt hij iets naar links. Die foto ga ik bewerken en laat hem op linnendoek afdrukken. Ik heb van Kilken en Chakka een schilderij. Mijn aangetrouwde nicht heeft die gemaakt, Ze kan niet meer schilderen, dus moet het deze keer anders, maar hij hoort wel bij de andere twee belgen.

Quilke is heel speciaal. Ik liep gisteren met hem langs de dijk, en zag hem zo vliegen, althans, dat probeert hij. In hem zijn veel honden van ons te herkennen.
Veel kennen natuurlijk het gedichtje van de Rainbowbridge, waar je hond(en) wachten tot je je bij hen voegt. Als ik daaraan denk schiet ik wel vol......

Volgens mij hebben ze met zijn alle uitgemaakt wat ze Quilke zouden meegeven in zijn karakter.

Van Kinvarra, mijn ierse setter, het springerige, rennen en vliegen. Van Nilja, mijn briard, het ongelooflijk veel nemen van puppen en oude honden.

Van Kilken, mijn eerste belg de uitstraling, het graag willen leren, het uitdagen als ik met haar werkte. Er moest altijd even uitgevochten worden wie die training de baas zou zijn...zoals een keurmeester op het VZH examen verwoorde...prettig uitdagen, zo was het precies.
Hij was helemaal weg van haar. Ze slaagde als beste die dag.

Van Chakky, mijn donkere tervueren het willen troosten en helpen als een hond, mens verdriet had. Ook trouwens het knabbelen op hoeken van kastjes....(LOL).
Het ongelooflijke kunnen incaseren van mensen/honden die ze liefhad. Dat realiseerde we ons pas laat, toen bleek dat ze vreselijk veel pijn moest hebben gehad aan een snelgroeiende tumor. Nooit heeft ze in die tijd tegen mijn kooikers en kat gegromd. Ook uiteraard niet tegen ons.

Of Quilke iets van mijn kooikers heeft...dat weet ik nog niet. Dat zal vast nog wel eens geopenbaard worden. Een kooiker en een belg horen bijelkaar. Eens komt er waarschijnlijk weer een kooikertje, maar eerst moet deze belg ruim volwassen worden...


Goed, dan nog even mijn laatste vingerhoedaanwinsten.
Deze serie van honden, waar zelfs een setter bijzit..... kreeg ik van Ansje, die wat quiltlapjes had gekregen. Leuke aanwinst!

En mijn man kwam vorige week met deze antieke zilveren vingerhoed thuis.

Een plaatje!!! De versiering in de gekartelde rand zijn schaartjes.

Het wordt weer tijd om die Belg uit te laten,,,,

Groetjes Nanda.