Wordt weer eens tijd.

Het wordt weer tijd om mijn blog bij te werken. Maar aangezien ik zo stom was om thuis uit te glijden en op mijn rechterarm tevallen, die nu nog bont en blauw is, was het typen even lastig.
Inmiddels heb ik mijn nieuwe toestel. Maak er prima foto's mee en vooral de macro foto's zijn goed geslaagd. Eindelijk weer goeie foto's kunnen nemen, zondar dat ik perongluk op het verkeerde knopje druk en het toestel uitgaat.(LOL)

Mijn trots op mijn balkon is deze hortensia. Is al een jaar of 4-5 oud en doet het elk jaar weer fantastisch. Ik schat dat er nu zo'n 35 bloemen inzitten. Niet slecht voor een klein stadsbalkonnetje. Dit was een bloem van 1 week geleden:

Nu zien ze er zo uit!! Die kleur is heel speciaal. We hebben al vaak gekeken naar een hortensia met dezelfde kleur, maar het blijkt heel bijzonder te zijn, wel wat er op lijkt, maar zet je ze naast elkaar.......dan is het een wereld van verschil.Op mijn nieuwe toestel zit ook een 10xoptische telelens, natuurlijk ook een digitale, maar die gebruik ik niet, kwaliteit van de foto gaat te ver achteruit.

Dit koolmeesje komt regelmatig bij ons op bezoek voor wat wintervoer, maar deze keer heeft hij haren van Quilke tussen zijn (of haar) pootjes.
Deze kleur is toch prachtig van het viooltje, jammer dat ze inmiddels al uitgebloeid zijn.
Ja, Quilke blijft een bijzondere hond. (LOL). Hier ligt hij te slapen met één van zijn favoriete speeltjes. Dat ding is al heel oud, heeft Nilja, mijn briard, nog mee gespeeld, meer dan 15 jaar geleden. Deze gebruikt hem anders.....

Deze kopstudie heb ik vandaag genomen. Zijn hele karakter komt er in tot uiting.

Deze foto heeft geen uitleg nodig. Ik heb er nog één, daarop is zijn tong niet te zien en kijkt hij iets naar links. Die foto ga ik bewerken en laat hem op linnendoek afdrukken. Ik heb van Kilken en Chakka een schilderij. Mijn aangetrouwde nicht heeft die gemaakt, Ze kan niet meer schilderen, dus moet het deze keer anders, maar hij hoort wel bij de andere twee belgen.

Quilke is heel speciaal. Ik liep gisteren met hem langs de dijk, en zag hem zo vliegen, althans, dat probeert hij. In hem zijn veel honden van ons te herkennen.
Veel kennen natuurlijk het gedichtje van de Rainbowbridge, waar je hond(en) wachten tot je je bij hen voegt. Als ik daaraan denk schiet ik wel vol......

Volgens mij hebben ze met zijn alle uitgemaakt wat ze Quilke zouden meegeven in zijn karakter.

Van Kinvarra, mijn ierse setter, het springerige, rennen en vliegen. Van Nilja, mijn briard, het ongelooflijk veel nemen van puppen en oude honden.

Van Kilken, mijn eerste belg de uitstraling, het graag willen leren, het uitdagen als ik met haar werkte. Er moest altijd even uitgevochten worden wie die training de baas zou zijn...zoals een keurmeester op het VZH examen verwoorde...prettig uitdagen, zo was het precies.
Hij was helemaal weg van haar. Ze slaagde als beste die dag.

Van Chakky, mijn donkere tervueren het willen troosten en helpen als een hond, mens verdriet had. Ook trouwens het knabbelen op hoeken van kastjes....(LOL).
Het ongelooflijke kunnen incaseren van mensen/honden die ze liefhad. Dat realiseerde we ons pas laat, toen bleek dat ze vreselijk veel pijn moest hebben gehad aan een snelgroeiende tumor. Nooit heeft ze in die tijd tegen mijn kooikers en kat gegromd. Ook uiteraard niet tegen ons.

Of Quilke iets van mijn kooikers heeft...dat weet ik nog niet. Dat zal vast nog wel eens geopenbaard worden. Een kooiker en een belg horen bijelkaar. Eens komt er waarschijnlijk weer een kooikertje, maar eerst moet deze belg ruim volwassen worden...


Goed, dan nog even mijn laatste vingerhoedaanwinsten.
Deze serie van honden, waar zelfs een setter bijzit..... kreeg ik van Ansje, die wat quiltlapjes had gekregen. Leuke aanwinst!

En mijn man kwam vorige week met deze antieke zilveren vingerhoed thuis.

Een plaatje!!! De versiering in de gekartelde rand zijn schaartjes.

Het wordt weer tijd om die Belg uit te laten,,,,

Groetjes Nanda.